In mijn leven heb ik twee vormen van verstilling ontmoet. De eerste is kunnen zijn met wat er is vanuit een helderheid zonder de innerlijk opstuwende neiging iets te moetenzeggen, te laten zien dat ik er ben, dat ik het weet of iets moet waar maken. Het is een innerlijke rust die ik ervaar waarin ik in aanwezigheid van anderen me niet verantwoordelijk maak voor de ander en bij mezelf aanwezig kan zijn.
De tweede vorm is de verstilling die in mij ingekapseld is geraakt. Het is mijn stem, mijn geluid, mijn eigenheid. Het is de waarheid, mijn innerlijk weten, die afgestompt is geraakt. Ergens in de tijd is mijn stem op de achtergrond geraakt en door de jaren heen heb ik de fluistering van mijn stem niet meer kunnen horen. Termen als het zwijgen opgelegd, de mond gesnoerd, een innerlijk gevangenschap in aanwezigheid van anderen. Het niet-aanwezig zijn in het aanwezig zijn. Niet meer weten wat waar is voor mij, wat te moeten voelen. Laat staan dat ik weet waar ik behoefte aan heb. Een innerlijk gevoelde leegte gevuld met de waardering van anderen, snoep en het versmelten met de ander. Volledig gericht op de ander om mezelf maar niet te hoeven voelen, laat staan echt uit te komen voor wat ik van binnen voel. Niet-wetende dat ik mezelf voedde met de mening van anderen, dat ik één werd met de waarheid van de ander, dat ik aan het overleven was en verder en verder afdreef van mezelf.
De wil, de nieuwsgierigheid, tijd en de ontmoeting met anderen had ik nodig om niet meer afhankelijk te zijn van de ander om antwoord te geven op de vraag: wat wil ik? En ja, door de ander voel je je gezien, erkend en gewaardeerd, niets menselijker als dat. En wanneer je jezelf definieert op basis van je rol, je functie, je status, je kleding, wat de ander van jou vindt blijf je afhankelijk van de ander in hoe jij je voelt over jezelf en zul je onrust, gejaagdheid en teleurstelling in je leven blijven ervaren. Complimenten komen niet aan, het ervaren van voldoening gaat aan je voorbij.
Het is gek en logisch tegelijkertijd; ergens ben je in de relatie met de ander, tenslotte definiëren wij onszelf als pasgeborene, opgroeiend kind en jongvolwassenen in interactie met de ander, de connectie met jezelf kwijtgeraakt. Je hebt de relatie met de ander nodig om te ontdekken wat voor jou waar is. Je heelt in relatie met anderen, vandaar dat films, gedichten, boeken, verhalen van anderen ons zo kunnen raken, ze vertellen ons iets over wat in ons nog geheeld mag worden.
Doe recht aan jezelf, bevrijd jezelf van je gevangenschap door de relatie met jezelf te helen zodat je aanwezig kunt zijn met jezelf en bij anderen. Dit kun je en hoef je niet alleen te doen.
Liefs,
Ik, ondernemer, krachtige vrouw, onzeker meisje, rebellerende dochter, zorgzame moeder, ondeugende minnares en vechter voor vrijheid.
Volg haar op Instagram @bconnectedbyanneliek
Klik hier voor een connectieverzoek.
Anneliek van der Heijden (1979) schrijft vanuit haar expertise, ervaring en de ontmoeting met anderen. Als leiderschapscoach, schrijver, trauma-expert en ervaringsdeskundige geeft zij woorden aan datgene wat voor velen niet in woorden te vangen is. Na jarenlange ervaring op het gebied van leiderschapsontwikkeling, persoonlijke ontwikkeling en trauma leeft zij voor het zichzelf bevrijden van oude conditioneringen om zo weer in verbinding met zichzelf te komen. Zij inspireert, steunt en begeleidt anderen in zichzelf bevrijden om weer regie te ervaren in leven en werk.
#Persoonlijkegroei #Leiderschap #Zelfontwikkeling #Ontwikkelen #IZR